'Retteke... retteke...tèèèèèt!'
De trompet blies de vrolijke tonen in alle vroegte het dorp in. Het ge-retteketet klonk als: 'Kom uit bed!'
Op deze dinsdagochtend, kwart voor 8, stond het fanfarekorps in vol ornaat opgesteld in keurige rijen.
Zo te zien was er vaak geoefend voor dit speciale moment. In opperste staat van paraatheid, klaar om het dorp wakker te schudden na een nacht die pas net begonnen was. De derde nacht die ook weer geen kans had gekregen om nacht te zijn.
De trommels vielen de trompet bij en daarmee ging de fanfare los. Kleine oogjes, grote wallen, rode wangen en zure bierlucht. De setting was volmaakt.
'Boem! Boem! Boem!' gaf de grootste zware trommel het ritme van de muziek en van de wiebelige wandelpasjes aan. De dreun was voelbaar als een doorgeslikte kanonskogel. De bewoners rondom het feestterrein moesten wel schudden in hun bedden. Zo deelden ook zij mee in de feestvreugde. Wat door de inwoners van dit dorp, zelfs op dit tijdstip, ongetwijfeld zeer werd gewaardeerd. Van dit feest wilde niemand een seconde missen.
Het korps zette koers richting de kerk. Het bier klotste in de ontnuchterende buiken, het daglicht was te fel. Maar deze prachtige traditie dreef de dorpsgenoten tot het uiterste van hun inspanning. Afhaken was geen optie. Van zaterdagavond tot dinsdagnacht. Wij zullen doorgaan.
Op deze vierde en laatste dag van dit prachtige dorpsfeest was de eenheid voelbaar. Het samen gebukt gaan onder de geneugten van dit feest. Ieder jaar weer een uitdaging. Hebben ze dat geweten bij de oprichting van deze schutterij in 1895?
Er klonk een fluitsignaal.
'Korps..... Halt!'
Dit commando werkte als een wekker.
Stond nu echt iedereen ook stil? Of bonkte er toch eentje met zijn wattenhoofd tegen zijn voorganger aan?
Het leek of ze allemaal hun laatste restjes concentratie bij elkaar hadden geschraapt en het commando hadden opgevolgd. Of ging dit op de dinsdagochtend al jarenlang hetzelfde en was dit ingeprogrammeerd in hun bierbubbelende brein?
Hoe dan ook, dat ze allemaal op eieren liepen was een ding dat zeker was. Maar de vogel was geschoten, dus de schutterskoning voor het volgende feest kon alvast zijn moed gaan indrinken.
Stond daar een vendelzwaaier met een blikje bier in zijn vrije hand? Ja echt... en het leverde een dikke knipoog op naar de lachende omstander.
Het feest was ook dit jaar weer een ongeëvenaard succes.
Maak jouw eigen website met JouwWeb