In 'klas 2' begon ik met schrijven zodra ik op de basisschool mijn eerste Pelikaan vulpen in mijn hand gedrukt kreeg en al vlekkend en met grove letters het eerste woordje moest schrijven. Meer dan eens moest ik nablijven om een tekst opnieuw te schrijven, omdat er teveel vlekken in zaten. Maar ik liet me niet ontmoedigen, en niet lang daarna zat die pen aan mijn hand geplakt. Ik begon met vakantiedagboekjes, verhaaltjes en zelfs een tijdschriftenreeks voor mijn vijf jaar jongere broer. Aangezien ik de tijdschriften op papier schreef dat uit een multomap kwam, werd dit gedoopt tot 'De Gaatjeskrant'. Of mijn broer het ook leuk vond, weet ik eigenlijk niet. Daar stond ik toen niet bij stil. Voor mij was het een geweldige uitlaatklep voor mijn creativiteit. Hij kon er niet onderuit, want zodra er weer een exemplaar gereed was ('gereed' hield in dat ik het draadje wol door de gaatjes aan de zijkant van het papier had geregen), deed ik hem door de brievenbus, holde naar binnen, viste hem daar uit de brievenbus en zocht mijn broertje op om hem voor te lezen. Toch heb ik nog altijd een goed contact met mijn broer..!

Het borrelt al jarenlang, en mijn 'cloud' staat vol met allerlei korte verhalen. Nu pak ik de koe bij de horens (beter gezegd: pak ik meneer Nilsson bij z'n oortjes) en ga ik mijn  kinderverhalen op deze website plaatsen. Omdat ik blij word van deze vrolijke verhalen. En ik hoop dat er een lach verschijnt op het gezicht van de lezer(s).

De verhalen kunnen worden voorgelezen of wie weet zijn er kinderen die ze zelf al kunnen lezen. 
Ik wens je veel lol met deze leuke letters!